Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,
η κυβερνητική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, κινούμενη στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου ( ν. 4336/15), που ήδη έχει
ψηφίσει από τον περασμένο Αύγουστο,μαζί με την Ν. Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, προχώρησε στην ψήφιση του νέου μισθολογίου
( ν. 4354/2015) για το δημόσιο. Ήδη συστράτευση, επί της ουσίας, στην πολιτική
αυτή έχουν εκφρΆΣΕΙ και άλλες συμπληρωματικές δυνάμεις όπως η “Ένωση Κεντρώων”.
Όπως έχει συμφωνηθεί στο 3ο
μνημόνιο ( ν. 4336/15, παράγραφος Γ, υποπαρ. 5.1) “Έως τον Οκτώβριο του
2015, οι αρχές θα καθορίσουν , εντός την νέας Μεσοπρόθεσμης Δημοσιονομικής
Πολιτικής( ΜΔΣτρ), ανώτατα όρια στις μισθολογικές δαπάνες και τα επίπεδα
απασχόλησης στο Δημόσιο που να συνάδουν με την επίτευξη ων δημοσιοικονομικών
στόχων, και με την εξασφάλιση φθίνουσας πορείας για τις δημόσιες δαπάνες σε
σχέση μ ε το ΑΕΠ” Αυτόν
ακριβώς τον στόχο υπηρετεί, κυρίως, το
νέο μισθολόγιο, ενώ παράλληλα λειτουργεί ως εργαλείο χειραγώγησης και πειθαναγκασμού, και εντείνει το βαθμό εκμετάλλευσης των δημοσίων
υπαλλήλων.
Η ολοκληρωμένη εκτίμηση
της λογικής που διέπει το νέο
μισθολόγιο θα πρέπει να λαμβάνει
υπόψη:
α. το
νέο ασφαλιστικό, με το οποίο, σύμφωνα πάντα με τις
δεσμεύσεις του 3ου μνημονίου και τις σκόπιμες διαρροές από την ίδια την
κυβέρνηση, ετοιμάζεται πλήρης ανατροπή στον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης, νέες μειώσεις στις συντάξεις, αυξήσεις σε
εισφορές και όρια ηλικίας, τσεκούρι στις
παροχές υγείας και πρόνοιας.
β.
τον ψηφισμένο προϋπολογισμό του
2016, σύμφωνα με τον οποίο
οι "μισθολογικές δαπάνες" μειώνονται κατά 18,3 εκατ. ευρώ.
Συγκεκριμένα οι κύριες παρεμβάσεις του ν. 4354/2015 εντοπίζονται:
Με το άρθρο 9 επιβάλλεται
μισθολογική εξέλιξη από κλιμάκιο σε κλιμάκιο για ΥΕ & ΔΕ κατηγορίες με
υπηρεσία 3 χρόνων, αντί 2 σήμερα ενώ για ΤΕ & ΠΕ παραμένει 2 χρόνια. Ως ΠΕ
και ΤΕ κατηγορίες θεωρεί μόνο όσους έχουν αντίστοιχα πτυχία κι όχι κατηγορίες
εργαζομένων, που είχαν για διάφορους λόγους ενταχθεί σε αυτές πχ τους
μουσικούς στην ΤΕ κατηγορία, τους
εργοδηγούς στην ΤΕ, εκπαιδευτικούς ΑΣΕΤΕΜ,
ΑΤΕΙ κλπ
Με το άρθρο 12 καθιερώνεται
η λεγόμενη «προωθημένη» μισθολογική εξέλιξη σε σύνδεση με την αξιολόγηση. Αφορά
τους «άριστους» υπαλλήλους, θα μπορεί να τους χορηγεί ένα επιπλέον μισθολογικό κλιμάκιο, θέτοντας
πλαφόν 5-15% , αλλά και ανάλογα με την «δημοσιονομική συγκυρία»… Παράλληλα
αναφέρεται σε «άλλες δράσεις» ;; χωρίς να λέει ποιες είναι αυτές, όταν ένας
υπάλληλος κρίνεται – αξιολογείται ως
ανεπαρκής ή ακατάλληλος.
Με το άρθρο 14 διατηρούνται
οι ίδιοι βασικοί μισθοί ( ΥΕ στα 780 ευρώ)
και οι ίδιοι συντελεστές για τις ΔΕ, ΤΕ και ΠΕ κατηγορίες.
Παράλληλα “νομιμοποιούνται” οι απώλειες των 7 ( από το 2009) χρόνων.
Με το άρθρο 15 συνεχίζεται ο ίδιος τρόπος υπολογισμού της οικογενειακής
παροχής (επίδομα τέκνων κι όχι γάμου).
Με το άρθρο 16 αυξάνονται τα επιδόματα θέσης γενικών δ/ντών, διευθυντών
και τμηματαρχών (1000 από 900, 450 από 400 και 290 από 250 αντίστοιχα.
Υπολογίζονται οι αυξήσεις των επιδομάτων
θέσης στα 25 εκ. Αυξάνονται προκλητικά
επιδόματα θέσης πχ περιφερειακών δ/ντών εκπαίδευσης και λοιπών στελεχών
διοίκησης.
Με το άρθρο 17 συνδέεται η
αμοιβή με την αξιολόγηση της θέσης εργασίας, μετά από την βαθμολόγηση και
αξιολόγηση θέσεων κάθε φορέα. Οδηγεί σε εξατομικευμένο μισθό και σε
διαχωρισμό στον ίδιο κλάδο ή στην ίδια κατηγορία ή στην ίδια υπηρεσία και
γραφείο!!!
Με το άρθρο 18 «ευθυγραμμίζεται» (έως τις 31-12-2017) το
επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Οδηγούμαστε σε περικοπές κλάδων και
ποσών. Ήδη τα αντίστοιχα επιδόματα αποδίδονται μόνο σε όσους έχουν
κανονική άδεια ή βραχυχρόνια αναρρωτική (έως 6 μέρες), ενώ αφαιρείται
αν π.χ. κάποιος με εργατικό ατύχημα έχει μεγαλύτερη αναρρωτική.
Με το άρθρο 19 ( σε συνδυασμό με την εισηγητική έκθεση) δρομολογείται η
περικοπή των δικαιούχων του επιδόματος παραμεθορίων περιοχών (100
ευρώ το μήνα).
Με το άρθρο 20 καταργούνται επί της ουσίας οι αμοιβές για συμμετοχή σε επιτροπές κλπ.
Με το άρθρο 25 συνεχίζει να υπολογίζεται ο
μήνας στις 30 εργάσιμες μέρες, ενώ όταν πρόκειται για περικοπές λόγω
απεργίας ή στάσης εργασίας υπολογίζεται,
εντελώς αυθαίρετα και τιμωρητικά στις 25
μέρες. Το ίδιο άρθρο αναφέρεται στη διαθεσιμότητα,
χωρίς να διαχωρίζεται η διαθεσιμότητα στην οποία τίθεται υπάλληλος χωρίς
υπαιτιότητά του πχ διαθεσιμότητες προηγούμενης κυβέρνησης και συνεχίζει να μην
την λαμβάνεται υπόψη για την μισθολογική
εξέλιξη. Και βέβαια δεν γίνεται καμία αναφορά στις ασφαλιστικές και
μισθολογικές απώλειες των διαθέσιμων της προηγούμενης κυβέρνησης.
Με το άρθρο 26 αναστέλλεται εκ νέου (μετά την επανακατάταξη με το νέο
μισθολόγιο) με τις μεταβατικές διατάξεις η
μισθολογική εξέλιξη όλων των υπαλλήλων μέχρι 31-12-2017. Και από
1-1-2018 που θα ενεργοποιηθεί η
μισθολογική εξέλιξη, δεν λαμβάνει υπόψη
τα 2 αυτά χρόνια (2016-2017).Αφαιρείται
οποιαδήποτε άλλη παροχή ή αποζημίωση παίρνει κάποιος σήμερα, αφού για να
χορηγηθεί απαιτεί και τροποποίηση αυτού του νόμου!
Αναφέρεται στη προσαύξηση των
αποδοχών λόγω χορήγησης εκπαιδευτικής άδειας, ενώ αυτή έχει καταργηθεί σε όλες
τις περιπτώσεις εκτός όσων γίνονται στο εξωτερικό και την υπολογίζει μόνο στο
βασικό μισθό.
Με το άρθρο 27 καθορίζεται
ότι αν τυχόν έχει κάποιος αύξηση από
την νέα του κατάταξη θα την πάρει σε διάστημα 4 χρόνων. Εξαιρούνται οι μετακλητοί υπαλλήλοι.
Αν έχει προκύψει μείωση με τη
κατάταξη στο νέο βασικό μισθό, θα παραμείνει η διαφορά σαν προσωπική έως
ότου εξανεμιστεί με τις τυχόν νέες αυξήσεις.
Δεν αναγνωρίζεται ( δηλαδή ανατρέπεται) η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου με την οποία
πρέπει να δοθεί η «προσωπική διαφορά» σε όσους μεταταχτήκαν π.χ. με την ενδο -
αυτοδιοικητική κινητικότητα κλπ
Συμπερασματικά, είναι φανερό ότι παρά τις σχετικές διαβεβαιώσεις των αρμόδιων υπουργών, παρά
την άθλια κυβερνητική προπαγάνδα
για δήθεν “αυξήσεις το
νέο μισθολόγιο οδηγεί σε παραπέρα μείωση
των μισθών. Η δε προπαγάνδα “περί αυξήσεων”
μπορεί μόνο να εκτιμηθεί ως προετοιμασία για την νέα επίθεση που έχει
ήδη δρομολογηθεί για το δημόσιο, τόσο όσο αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις, όσο και στην πλήρη απόσυρση του δημοσίου, ως
παρόχου κάποιων ελάχιστων κοινωνικών παροχών που έχουν απομείνει.
Την ώρα που οι
δημόσιοι υπάλληλοι έχουν χάσει τα χρόνια των μνημονίων πάνω από έξι (6)
μισθούς, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με την ίδια επιχειρηματολογία των
προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει την επίθεση αφαίμαξης και
κατασυκοφάντησης των δημοσίων υπαλλήλων.
Λέει ψέματα η
συγκυβέρνηση ότι με το νέο μισθολόγιο ορθολογικοποιεί τις αμοιβές στο
Δημόσιο όπως ακριβώς ψεύδονταν οι
προηγούμενες κυβερνήσεις ότι σφαγή των
μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα γίνεται για λόγους
δικαιοσύνης και για να βελτιωθεί η θέση
των εργαζομένων στο ιδιωτικό τομέα. Γίνεται
για το ακριβώς αντίθετο: Για να αυξηθεί η πίεση για ακόμα
μεγαλύτερη μείωση των μισθών στον
ιδιωτικό τομέα και για διεύρυνση των
προσωρινών και ελαστικών σχέσεων εργασίας. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες στην Υγεία,
στην Πρόνοια και αλλού θα χειροτερεύσουν. Ενώ η πλειοψηφία των δημοσίων
υπαλλήλων θα έχει εισόδημα και συντάξεις φτώχειας, ένα τμήμα, η εργατική
αριστοκρατία, που θα συμβάλλει στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, θα έχει
υψηλούς μισθούς και προνόμια, όπως γίνεται και με τα στελέχη των μεγάλων
ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Η επίθεση στα
εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα των μισθωτών και του δημόσιου και του
ιδιωτικού τομέα είναι ενιαία, δεν είναι προσωρινή και μπορεί να την αποκρούσει
μόνο ένα ισχυρό ταξικό πανεργατικό - παλλαϊκό κίνημα. Κανένα
τμήμα εργαζομένων δεν μπορεί από μόνο του να αποκρούσει τη βάρβαρη αυτή
αντιλαϊκή πολιτική. Η παρεμπόδιση και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής
κυβέρνησης - ΕΕ απαιτεί σήμερα απ’ όλους τους εργαζόμενους συμμετοχή στην
οργάνωση του αγώνα, συμμαχία και κοινή δράση με τα άλλα λαϊκά στρώματα, απαιτεί
να δυναμώσει η πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Μεγάλες ευθύνες είχαν και έχουν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, όπως αυτή
της ΑΔΕΔΥ, που αποπροσανατόλιζαν, καθησύχαζαν και απέκρυπταν από τους
εργαζόμενους αυτά τα βάρβαρα μέτρα, ενώ εδώ και χρόνια είχαν ψηφιστεί στην ΕΕ,
με τη συμμετοχή των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Αυτές οι ηγεσίες καλλιεργούν,
χρόνια τώρα την υποταγή και τις
χρεοκοπημένες αυταπάτες ότι υπάρχει λύση χωρίς αντιπαράθεση με τα μονοπώλια και
το κράτος τους.
Η επίθεση στα μισθολογικά – εργασιακά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων
δεν αντιμετωπίζεται αποκομμένα. Συνδέεται στενά με τον αγώνα ενάντια στην
διάλυση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, με τον αγώνα ενάντια στην επικράτηση
του εργασιακού μεσαίωνα στον ιδιωτικό τομέα. Απαιτείται συγκρότηση ενιαίου
μετώπου αγώνα με όσους πλήττονται από
την πολιτική κυβέρνησης επιχειρηματικών
ομίλων – Ευρωπαϊκής Ένωσης /δανειστών.
Μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, ενημερώσεις, συζητήσεις σε κάθε
υπηρεσία, σε κάθε τόπο δουλειάς, με αγωνιστικές πρωτοβουλίες και δράσεις να
κλιμακώσουμε την πάλη , για την αποτροπή και την ανατροπή της αντιλαϊκής
πολιτικής. Να γίνει ο αγώνας για τα δικαιώματά μας υπόθεση του καθενός και
καθεμιάς χωριστά !
Μέσα από μαζικές διαδικασίες στα Α΄βάθμια σωματεία μέλη μας να
εκφραστεί έμπρακτα η αλληλεγγύη μας στους μικρούς αγρότες και σε
όλους τους εργαζόμενους που παλεύουν ενάντια στην διάλυση της κοινωνικής
ασφάλισης, στις μειώσεις των μισθών , ενάντια στην απλήρωτη εργασία, στην
ανεργία, για μια καλύτερη ζωή.
Δεν απεμπολούμε τίποτα από όσα μας έκλεψαν
Απαιτούμε:
·
Επαναφορά 13ου - 14ου μισθού.
·
Επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2009.
·
Κατάργηση των ν. 4024/2011 (μισθολόγιο) και ν.
4093/2013 (αξιολόγηση - πειθαρχικό).
·
Καμία σύνδεση μισθού με τη λεγόμενη
αποδοτικότητα.
·
Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία - Πρόνοια για
όλους. Αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για κράτος και εργοδοσία, μείωση των
ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους.
·
Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους, μαζικοί
μόνιμοι διορισμοί, κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας, μονιμοποίηση όλων
των ΙΔΑΧ.